Legowisko Sattana

Wojownik

Jednak nie dawałem za wygraną.-Ale przecież widzę, że coś cię nie pokoi.-Powiedziałem i spojrzałem na nią smutnym wzrokiem.

Alfa Nocy

Spojrzała na niego. Westchnęła cicho -Ech... Mniejsza o to...-mruknęła cicho i pogładziła łapą jego łapę. Uśmiechnęła się do wilka

Wojownik

-Nie ma mowy.-Powiedziałem i pokręciłem przecząco łbem.-Mów w tej chwili co ci na serduszku siedzi.-Powiedziałem po czym mój wzrok zrobił się smutny.

Alfa Nocy

Przytuliła się do wilka. Spojrzała mu w oczy. Opuściła wzrok i położyła głowę na łapach. Popatrzała przed siebie.
-Moje zachowanie się zaczęło bardzo zmieniać,i to nawet za bardzo -westchnęła cicho -Moja agresja dziwnie zaczęła rosnąć,stare nawyki zaczęły powracać- mruknęła i spojrzała się na wilka.

Wojownik

-Nie rozumiem.-Powiedziałem przymykając trochę oczy.-A czy to coś zmieni, między nami?-Spytałem i oczekiwałem na jej odpowiedź.

Alfa Nocy

-Nie,na pewno nic nie zmieni- powiedziała i uśmiechnęła się lekko do wilka. Pogrzebała pazurem wolno w ziemi. -Postaram się nad tym w miarę kontrolować- powiedziała cicho

Wojownik

Przytuliłem się do wilczycy.-Jeśli będziemy razem to na pewno dasz sobie radę.-Powiedziałem i pocałowałem ją w łepek.

Alfa Nocy

-Wiesz jak ja Cię kocham?- spytała się szeptem. Uśmiechnęła się szeroko do wilka ukazując szeregi ostrych jak brzytwa kłów

brak weny :/

Wojownik

Spojrzałem na jej uśmiech, przez chwilę zwątpiłem.-Oświeć mnie.-Powiedziałem i lekko się uśmiechnąłem.

Alfa Nocy

-Baardzo Cię kocham- mruknęła i przytuliła się do jego klaty. Zamerdała radośnie ogonem i wtuliła się w jego sierść.

Wojownik

Uśmiechnąłem się bardziej i przytuliłem ją do siebie obtulając ją swoim ogonem. Przymknąłem oczy i uśmiechnąłem się do siebie.

Alfa Nocy

-Myślałeś kiedyś o tym, żeby mieć dzieci?- spytała się cicho, tylko i wyłącznie z czystej ciekawości

Wojownik

Zdziwiło mnie pytanie partnerki.-Ja? No yyyy... Sam nie wiem. A ty?- Spytałem wilczycę.

Alfa Nocy

Zamarła w bezruchu wsłuchana w odległy szum listowia. Dopiero po dłuższej chwili dotarło do niej pytanie wilka. Spojrzała na Sattana przenikliwym spojrzeniem a jej pysk wykrzywił się w wieloznaczny uśmiech
-Myślałam. Kiedyś. I doszłam do wniosku, że jest za wiele problemów z wychowaniem szczeniaków, zbyt wiele kłopotów, potrzeba wielkiej cierpliwości. A ja nie mam tej cierpliwości, żeby choć dzień wytrzymać ze szczeniakiem- oświadczyła, ułożyła się obok wilka i położyła łeb na swoich łapach -Ale zawsze mogę się podporządkować- dodała cicho po dłuższej przerwie w jej mowie, po namyśle.

Wojownik

Pomyślałem chwilkę.-Możemy spróbować.-Powiedziałem i uśmiechnąłem się lekko do partnerki.- Zawsze musi być ten pierwszy raz.-Powiedziałem i położyłem się koło wilczycy.